سرخ ِ هميشگي

سرخ است، روايت سرخي هميشگي

سرخ است، پر مهابت اندوه هميشگي

.

.

سرخ است، نه آزرم و بلکه زخم

چکه چکه هاي اين زمان هميشگي

.

.

سرخ است، نه مبهم نه آشکار

هر پاره اي ز اين ملال هميشگي

.

.

سرخ است، ياد توست دوباره باز

هر دانه ي فقير اشکهاي هميشگي

.

.

اينجا حکايت نقش بازي ابرهاست

ابرهاي سرخ غروبي هميشگي

.

.

اي سرخي خيال پر اضطراب من

پنهان سوار هرزه، درد هميشگي

.

.

بايد تو را ز خويش دور کرد و باز

رجعت کنم به زلال سپيدي هميشگي