هميشه صبح يک آغاز بودي........طلوع تازه ي صد ناز بودي
.
.
کبوترهاي چشمان تو آرام.........ولي يک آسمان پرواز بودي
.
.
به هنگام سخن چون آبشاران........دلارايي ترين آواز بودي
.
.
تبسم هاي تو چون نقش ميزد........تجلي هايي از ايجاز بودي
.
.
سکوتت داستان ديگري داشت
.
تو القصه خداي راز بودي
.
.
.
.
.
» استاد حجت اله منيري-بروجرد«
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر